Financiële ver­rich­tin­gen via de der­den­re­ke­ning vallen onder de wit­was­pre­ven­tie­wet

Een arrest van het Hof van Beroep van het Groothertogdom Luxemburg bevestigt die zienswijze in een zaak waarin een advocaat in naam en voor rekening van zijn cliënt een belastingschuld betaalde, wat een financiële verrichting is die geen verband houdt met een in artikel 5, § 1, 28° geviseerde activiteit.

Het arrest is relevant voor de Belgische rechtsorde, omdat de witwaspreventieregels in Luxemburg en België gelijklopend zijn wegens de Europese en internationale oorsprong van die regels.

In casu werd vennootschap A failliet verklaard wegens een openstaande belastingschuld van € 11.969,88. De enige bestuurder van die vennootschap gaf zijn advocaat vervolgens de opdracht om zich tegen het vonnis van de ondernemingsrechtbank te verzetten. In het kader van dat mandaat ontving de advocaat van vennootschap B, waarvan de bestuurder van vennootschap A ook een bestuurder was, drie afzonderlijke geldstortingen op zijn derdenrekening, die hij overmaakte aan de raadsman van de overheid ter betaling van de openstaande belastingschuld van vennootschap A. Ten gevolge van die betaling werd het faillissement ingetrokken. Enkele jaren later werd de bestuurder van vennootschap A, na een klacht van de nieuwe bestuurder van vennootschap B, veroordeeld wegens het misbruik van vennootschapsgoederen. Na die veroordeling ging het parket over tot de vervolging van de advocaat omdat hij zijn witwaspreventieverplichtingen niet had nageleefd.

Zowel in eerste aanleg als in graad van beroep oordeelde de rechter dat de advocaat gebonden is door de witwaspreventiewet als hij gelden op de derdenrekening ontvangt en doorstort om te voldoen aan een belastingschuld van de cliënt:

“C’est tout d’abord à juste titre que la jurisdiction de première instance a retenu que les trois virements d’un montant total de 11.500 euros sont à qualifier de transaction financière au sens de l’article 2, §2 (1) 12) de la Loi. 

Une transaction financière est une opération consistant en un échange d’un actif contre une somme d’argent entre deux parties contractantes. 

En l’espèce, la société [A] avait une dette fiscale en matière de TVA auprès de l’Administration de l’Enregistrement et des domaines pour un montant total de 11.969,88 euros. 

La société [A], en payant la somme de 11.500 euros, a eu en contrepartie une réduction substantielle de sa dette fiscale. Il s’agit partant bien d’une transaction financière. Celle-ci a été réalisée par [l’avocat] en tant qu’intermédiaire, de sorte que ce dernier, en sa qualité d’avocat, tombe dans le champ d’application de la loi du 12 novembre 2004 en vertu de son article 2, § (1) point 12.”